POWSTANIE OCHOTNICZEJ STRAŻY POŻARNEJ
Niemal przez cały okres od 1885 roku do dziś na terenie miasta Jordanów największą organizacją dominującą w życiu społecznym, kulturalnym i posiadającą duże walory wychowawcze była STRAŻ POŻARNA. Jej powstanie to rok 1885, kiedy to nad Miastem kilka miesięcy wcześniej pojawiła się krwawa łuna, która wypędza mieszkańców z zacisznych mieszkań na jordanowski Rynek. Mieszkańcy z przerażeniem widzieli, jak palą się budynki mieszkalne i zabudowania gospodarcze w południowej stronie Miasta. Brak straży pożarnej i utrudniona obrona przed ogniem wskutek zamarznięcia wody w studniach, objęła grozą i rozpaczą mieszczan. Dzięki operatywnej walce ludzi niezorganizowanych olbrzymiemu wysiłkowi ratujących mienie obywateli, spłonął jeden dom mieszkalny i kilka zabudowań gospodarczych, drewnianych. Ten dzień był bodźcem do zorganizowania Straży Pożarnej. Pierwszym społecznikiem, który podjął się zorganizowania Straży był mgr Marian Kohler- miejscowy aptekarz.
Powstał korpus strażacki na którego czele stanął jako pierwszy Naczelnik Straży Marian Kohler, a komendantami zostali: Stanisław Podstawski, Karol Brzoza, Ludwik Łazarski i Sebastian Munk. Strażakami zaś zostali: Ludwik Jarosz, Jan Łazarski, Ferdynand Oprzędek, Ludwik Papużyński, Stefan Kalczyński, Antoni Bajorski i inni. Stan osobowy członków Jordanowskiej Straży liczył 22 strażaków. Z biegiem czasu liczba ta podwoiła się, bowiem wszyscy doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że tylko prężna i w miarę, jak na te czasy, usprzętowiona jednostka strażacka może uchronić mieszkańców Miasta od "czerwonego kura", który bardzo często trawił drewniane budynki mieszkalno-gospodarcze, tak w centrum jak i w poszczególnych ulicach Miasta.
Pierwszy sztandar dla Jordanowskiej Jednostki Strażackiej ufundowała Ludwika Węgrzynowa z rodu Żeleńskich,- właścicielka dóbr Wysokiej, która ofiarowała Straży bogaty materiał "lioński" i 400 złotych reńskich w gotówce.
Wizerunek świętego Floriana i herb Miasta na sztandar ofiarował mieszkaniec Jordanowa Ludwik Papużyński. Sztandar ten do dnia dzisiejszego zajmuje główne miejsce w gablocie gablocie w świetlicy strażackiej i jest pieczołowicie chroniony.
Pierwszym sprzętem zakupionym przez zorganizowaną Straż była sikawka ręczna, która już w 1894 roku w miesiącu kwietniu była użyta w masowym pożarze w Nowym Sączu. Magistrat królewskiego Miasta Nowego Sącza przesłał list dziękczynny, który do dnia dzisiejszego Jordanowska Straż pieczołowicie przechowuje jako cenny dokument historyczny.
W 1896 roku Jordanowska Straż Pożarna ukonstytuowała się zgodnie z nowym statutem w myśl którego pierwszym prezesem Stowarzyszenia O.S.P. wybrano Burmistrza Miasta Jordanowa Józefa Kalczyńskiego, zaś naczelnikiem pozostał jej założyciel mgr Marian Kohler.
Rok 1897 przynosi dalsze owoce operatywności Jordanowskiej Straży, która bierze udział w dniu 5 maja w akcji gaśniczej masowego pożaru w Nowym Targu.
Duża operatywność Jordanowskiej Straży nie tylko ratuje swoje miasteczko przed klęską ciągłych pożarów, ale skutecznie udziela pomocy sąsiedniej innym miejscowościom.
W Toporzysku, gdzie Jordanowska Straż w dużej mierze przyczyniła się do zlokalizowania groźnego pożaru, którego pastwą padły dwie role u Smoły i Rosołowa.
Rok 1899 przynosi zmiany w Jordanowskiej Straży. Zostają wybrane nowe władze strażackie. Stanisław Podstawski zostaje wybrany naczelnikiem Straży, a jego zastępcą Ferdynand Oprzędek.
Nowe władze zmieniają taktykę, zwracając szczególną uwagę na akcję prewencyjno-zapobiegawczą poprzez uświadamianie mieszkańców.
W 1889 roku powołana zostaje przy Jordanowskiej Straży orkiestra dęta, która poprzez występy uświetnia uroczystości patriotyczne, regionalne, strażackie i kościelne.
Czułą troską kierownictwa Straży Jordanowskiej była zmiana sprzętu ręcznego na zmotoryzowany. Pierwszą sikawkę motorową typu "Smekal" Jordanowska Straż zakupuje w 1929 roku przy znacznym poparciu finansowym społeczeństwa jordanowskiego. Sikawka ta została zakupiona w Czechosłowacji i przechodzi pierwszą próbę bojową przy pożarze w Makowie, gdzie dzięki sile wody udaje się masowy pożar w Rynku skutecznie ugasić, tym samym społeczeństwo przekonało się, że postęp techniczny jest nieodzowną koniecznością dla ratowania mienia i życia. Sikawka ta sprawna jest do dnia dzisiejszego wykorzystywana bywa jako karawan do przewozu zmarłych strażaków na miejsce wiecznego spoczynku.
Statut Straży określał, że siedzibą Stowarzyszenia jest Jordanów, natomiast działalność jej rozciąga się na miejscowości: Malejową, Naprawę, Wysoką, Bystrą, Chrobocze, Toporzysko, Przykiec.
W latach trzydziestych przy Ochotniczej Straży Pożarnej powstaje amatorski zespół teatralny, który wystawia takie sztuki jak: Romans w Wodewilu, Zemsta, Miłostki ułańskie, Zemsta Cygana, Młynarz i jego córka i inne.
W dniu 8 czerwca 1930 roku Ochotnicza Straż Pożarna Miasta Jordanowi organizuje uroczystość poświęcenia sikawki motorowej. Prezesem Straży w tym czasie był Józef Kulka, który był zarazem Burmistrzem Miasta, sekretarzem Straży był S.Kalczyński, a naczelnikiem Józef Zduń.
W czasie okupacji hitlerowskiej, na polecenie żandarmerii niemieckiej, oddziały jordanowskiej Straży zostały zmniejszone do jednej sekcji, którą prowadził Józef Leśniakiewicz.
Okres okupacji nie miał żadnych perspektyw rozwojowych Straży, gdyż częste aresztowania uszczuplały stan jednostki. Ostatni naczelnik Straży Józef Leśniakiewicz zostaje aresztowany w 1943 roku.